Karl Kehrle (Brat Adam; ur. 3 sierpnia 1898 w Mittelbiberach, zm. 1 września 1996 w Buckfastleigh) benedyktyn, pszczelarz, w tym kierownik oddziału pszczelarskiego w Buckfast Abbey, autorytet w hodowli matek pszczelich oraz twórca rasy pszczoły miodnej Buckfast.

"Był niedościgniony jako hodowca pszczół. Mówił do nich, głaskał je. Sprowadził do ula spokój, podążając za tymi którzy go widzieli przy pracy mówili, że wrażliwe pszczoły odpowiadały mu również."
– The Economist, 14 wrzesień 1996

W wieku 11 lat, z powodów zdrowotnych został wysłany przez swoją katolicką dewotną matkę z Niemiec do Brytyjskiego klasztoru Buckfast Abbey, gdzie dołączył do zakonu przyjmując imię Brat Adam. W roku 1915 rozpoczął swoją aktywność pszczelarską.
Dwa lata wcześniej pasożyt świdraczek pszczeli (Acarapis woodi) pochodzący z wyspy Isle of Wight rozprzestrzenił się na Wielką Brytanię, powodując ogromne szkody w pszczelarstwie poprzez uśmiercenie wszystkich pszczół brytyjskich (pszczoła czarna) znajdujących się w ulach na terenie Wielkiej Brytanii.

W 1916 roku choroba dotarła do klasztoru zabijając 30 z 46 rodzin pszczelich.

Tylko pszczoła środkowoeuropejska (Apis mellifera carnica) i pszczoła włoska (Apis mellifera ligustica) nie poniosły żadnych strat.

Na początku podróżował do Turcji w poszukiwaniu zamiennika dla pszczół brytyjskich.
W 1917 stworzył pierwszą linię pszczoły Buckfast, która okazała się wysokoprodukcyjna i odporna na pasożyty.
W dniu 1 września 1919 roku brat Adam został kierownikiem oddziału pszczelarskiego w opactwie Buckfast Abbey, tuż po przejściu na emeryturę brata Kolumba.
W 1925 roku po studiowaniu Organizacji Pasiek, założył swoją znaną na całym świecie wyizolowaną stację hodowli matek pszczelich oraz trutowisko w Dartmoor w Wielkiej Brytanii, w celu uzyskania wybranych krzyżówek pszczół. Stacja funkcjonuje do dziś.
Od 1950 roku przez ponad dekadę brat Adam kontynuował stopniowo ulepszanie pszczoły Buckfast poprzez analizę oraz kojarzenie pszczół z całej Europy, Bliskiego Wschodu oraz Północnej Afryki.
W 1964 został wybrany na członka Board of the Bee Research Association, które w późniejszym okresie przekształciło się w International Bee Research Association.

W latach 70-tych kontynuował studia dotyczące pszczoły Buckfast oraz podróże z tym związane.
Otrzymał kilkanaście nagród i wyróżnień, w tym w roku 1973 Krzyż Oficerski Imperum Brytyjskiego oraz w 1974 Krzyż Niemiecki.

W dniu 2 października 1987 roku otrzymał tytuł Doktora Honoris Causa od Wydziału Rolnictwa Szwedzkiego Uniwersytetu Rolniczego, podczas poszukiwań pszczół na górach Kilimanjaro w Tanzanii oraz w Kenii, które bardzo go poruszyły, jako że nadano im status wizyt oficjalnych ze względu na naturę jego poszukiwań i badań.

Dwa lata później otrzymał tytuł Doktora Honoris Causa przez Uniwersytet Exeter w Wielkiej Brytanii.
2 lutego 1992, w wieku 93 lat zrezygnował z pełnionych funkcji w oddziale pszczelarskim klasztoru i otrzymał pozwolenie na spędzenie czasu ze swoją siostrzenicą w Mittelbiberach w Niemczech.
Od 1993 roku żył jako emerytowany mnich, a tym samym został najstarszym mnichem w brytyjskiej Kongregacji Benedyktynów.
W 1995, w wieku 97 lat, przeprowadził się do domu spokojnej starości, koło Buckfast Abbey, gdzie zmarł 1 września 1996.

Odznaczenia
Doktorat Honoris Causa
1987 Swedish University of Agricultural Sciences
1989 Exeter University in England.

Odznaczenia
1973 Order of the British Empire
1974 German Bundesverdienstkreuz

Opracowanie własne

Friedrich Ruttner (ur. 15 maja 1914 w Eger, zm. 3 lutego 1998 w Lunz am See) – austriacki profesor, nazista, zoolog i ekspert pszczelarstwa. Ruttner urodził się w Egerze w Bohemii (obecnie Czechy) jako syn limnologa Franza Ruttnera. Ukończył studia medyczne na Uniwersytecie w Wiedniu, mimo czasowego wykluczenia w 1936 r. ze studiów z powodu nielegalnej działalności na rzecz Narodowego Socjalizmu. Tytuł doktora otrzymał w 1938 roku, a w 1939 został członkiem Instytutu Badań Biologii Genetycznej i Dziedzicznej "Erbbiologische Forschungsinstitut". Pracował pod kierunkiem Hermanna Boehma- profesora higieny rasowej w Szkole Kierownictwa Niemieckiego Stowarzyszenia Medycznego "Führerschule der Deutschen Ęrzteschaft" w Alt Rehse, gdzie nauczono go genetyki oraz "dziedzicznej biologii i higieny rasowej" w kontekście Nazizmu i hierarchii rasowej. Przynależność do szkoły była ograniczona tylko do członków Partii Nazistowskiej, którzy wykazywali „wiarygodność polityczną”, a edukacja koncentrowała się nie na szkoleniu medycznym, ale na szkoleniu ideologicznym zgodnie z polityką rasową nazistowskich Niemiec, w celu osiągnięcia czystości rasowej. Jako były członek Partii Nazistowskiej NSDAP został zwolniony ze służby uniwersyteckiej w 1945 r. na rozkaz aliantów, ze względu na ich politykę denazyfikacji. W kolejnym roku wraz ze swoim bratem Hansem założył Instytut Pszczół w Lunz am See, który wkrótce stał się częścią Ministerstwa Rolnictwa. W 1948 roku zademonstrował jako pierwszy dowód wielokrotnego krycia matki pszczelej podczas lotu godowego. W tym czasie studiował zoologię na Uniwersytecie w Wiedniu, a następnie w 1965 roku został profesorem zoologii na Wydziale Biologii i pełnił tę funkcję aż do przejścia na emeryturę w 1981 roku. Kierował także Instytutem Nauk o Pszczołach w Oberursel. Instytut ten, w 1976 roku odkrył pierwsze roztocza Varroa w Niemczech. Ruttner utrzymywał intensywne kontakty badawcze z naukowcami i pszczelarzami z całego świata. Był przyjacielem Brata Adama. Wraz ze swoim francuskim kolegą Jeanem Louveaux Ruttner założył w 1970 roku specjalistyczny dziennik Apidologie, który jest dziś jednym z najważniejszych czasopism poświęconych naukom pszczół. Podejścia hodowlane Ruttnera i wprowadzenie sztucznej inseminacji matki pszczelej, miały trwały wpływ na pszczelarstwo. Ruttner napisał między innymi "Naturalną historię pszczół miodnych" . Następnie rozwinął metodę morfometrii w celu rozróżnienia między różnymi podgatunkami apis mellifera ich cech fizycznych, które pokrywają się w takim stopniu, że można je odróżnić jedynie poprzez synchroniczny pomiar i porównanie wielu wskaźników. W szczególności mierzone są punkty pomiarowe na skrzydłach i kąty między ładowaczami skrzydłowymi. Jednak zróżnicowanie morfometryczne podgatunków jest trudne, a przypisanie wielu form regionalnych zależy od dokładnej metody pomiaru.
Ruttner zmarł w 1998 roku w Lunz am See.

August Pollmann (ur.15 listopada 1813 w Alsdorf, Sieg; zm.17 maja 1898 w Bonn). Był niemieckim nauczycielem muzyki, apidologiem (apologiem) i nauczycielem rolnictwa. Pollmann był piątym z dziewięciorga dzieci producenta waty i karczmarza. Uczęszczał do szkoły w Altenkirchen. Chwilowo przywiązany do łóżka z powodu choroby stóp, poświęcił się muzyce, zwłaszcza grze na fortepianie i gitarze. Został wyszkolony przez nauczyciela muzyki Wendta, aby po wyzdrowieniu osiedlić się w Bonn jako nauczyciel muzyki gry na fortepianie, gitarze i śpiewu. W tym samym czasie uczęszczał na wykłady z nauk przyrodniczych, literatury i historii na Uniwersytecie Fryderyka Wilhelma w Bonn. W 1845 r. obronił doktorat na Uniwersytecie w Gießen rozprawą o ludzkim głosie śpiewającym uzyskując tytuł doktora filozofii.

Pszczoły były już trzymane w domu jego ojca, a po osiedleniu w Bonn, Pollmann również zaczął hodować własne. Od 1863 działał w Westfalsko-Reńskim Towarzystwie Hodowli Pszczół i Jedwabiu. Od 1864 do 1884 był członkiem zarządu, a od 1878 do 1885 był redaktorem pisma stowarzyszenia. W wyniku tego zobowiązania został w 1868 roku poproszony przez dyrektora Królewskiej Pruskiej Szkoły Rolniczej w Bonn-Poppelsdorf, Eduarda Hartsteina o wygłoszenie tam wykładów z zakresu pszczelarstwa. W 1894 r. musiał zrezygnować z tej pracy z powodu choroby. Swoje książki i czasopisma podarował Niemieckiej Centralnej Bibliotece Nauk Rolniczych. Uczestniczył w licznych wyjazdach stowarzyszeń pszczelarskich niemieckich i austro-węgierskich, często z ramienia pruskiego Ministerstwa Rolnictwa, pisał liczne artykuły w czasopismach i kilka książek. Korespondował z Gregorem Mendlem i Janem Dzierżoniem. Pollmann uważany jest za wynalazcę „gabinetu pszczelego”, zbioru preparatów i innych rzeczy związanych z pszczołą miodną, jej hodowlą i utrzymaniem, pozyskiwaniem miodu oraz „zielnika pszczelego” (zestaw najważniejszych roślin dla pszczół miodnych). Jest pierwszym, który opisuje rasy pszczół Apis mellifera carnica, Apis mellifera cypria i Apis mellifera caucasica. Żonaty dwukrotnie. Jego druga żona towarzyszyła mu na ostatnich wykładach w Akademii Poppelsdorf, ponieważ nie mógł już chodzić sam po ulicy.
Pollman zmarł w 1898 w Bonn.